Κατά τις τελευταίες δεκαετίες oλοένα και περισσότερες ψηφιακές πρωτοβουλίες στο χώρο της έρευνας εστίασαν είτε σε επιλεγμένες ιστορικές περιόδους είτε συνολικά στην επιστήμη της Ιστορίας. Τόσο σε εθνικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, οι επενδύσεις σε ψηφιακές ερευνητικές υποδομές και σε ψηφιακές υπηρεσίες ή εφαρμογές για τη διευκόλυνση και προώθηση της ιστορικής έρευνας ορίζονταν από τουλάχιστον δύο από τις εξής παραμέτρους: 1. επιλογή συγκεκριμένης “δύσκολης” ή “επίκαιρης” ιστορικής θεματικής, 2. εφαρμογή καινοτόμων ψηφιακών μεθόδων στη μελέτη της Ιστορίας, 3. ενθάρρυνση διεπιστημονικότητας μέσω της ψηφιακής συνθήκης.
Η παρούσα τοποθέτηση θα αποτελέσει μία ανασκόπηση σημαντικών ψηφιακών ερευνητικών πρωτοβουλιών στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, και θα επιχειρήσει να προσεγγίσει το βαθμό στον οποίο αυτές μετασχημάτισαν – και εξακολουθούν να μετασχηματίζουν – την επιστήμη της Ιστορίας.